Punjabi Typing
Paragraph
ਨਿੱਕੇ
ਉਮਰੇ
ਤਿਉਹਾਰਾਂ
ਦਾ
ਚਾਅ
ਤੇ
ਉਸ
ਨੂੰ
ਮਨਾਉਣਾ
ਕਿਸੇ
ਲਈ
ਵੀ
ਭੁੱਲਿਆ
ਜਾਣਾ
ਕੋਈ
ਸੁਖਾਲਾ
ਕੰਮ
ਨਹੀਂ
ਉਹ
ਅਣਭੋਲ
ਯਾਦਾਂ
ਦੇ
ਦੀਵੇ
ਸਦਾ
ਮਨਾਂ
ਵਿਚ
ਰੁਸ਼ਨਾਉਂਦੇ
ਰਹਿਣਗੇ
ਇਸ
ਵਿਚ
ਕੋਈ
ਝੂਠ
ਵੀ
ਨਹੀਂ
ਹੋਵੇਗਾ
ਕਿ
ਜਿਨ੍ਹਾਂ
ਤਿਉਹਾਰਾਂ
ਨੂੰ
ਨਿੱਕੀ
ਉਮਰ
ਦੇ
ਬੱਚੇ
ਚਾਵਾਂ
ਤੇ
ਭਾਵਨਾਵਾਂ
ਨਾਲ
ਪੁਰਾਣੇ
ਰੀਤ
ਰਿਵਾਜ਼ਾਂ
ਨਾਲ
ਨੇੜੇ
ਹੋ
ਕੇ
ਮਨਾਉਂਦੇ
ਹਨ
ਉਨ੍ਹਾਂ
ਹੀ
ਵੱਧ
ਦੀ
ਜਾ
ਰਹੀ
ਉਮਰ
ਵਾਲੇ
ਲੋਕ
ਪੰਜਾਬੀ
ਸਭਿਆਚਾਰ
ਤੋਂ
ਕੋਹਾਂ
ਦੂਰ
ਹੁੰਦੇ
ਜਾ
ਰਹੇ
ਹਨ।
ਜਦੋਂ
ਅਸੀਂ
ਨਿੱਕੇ
ਹੁੰਦੇ
ਸੀ
ਤਾਂ
ਸਾਡੀ
ਗਲੀ
ਦੇ
ਜੁਆਕਾਂ
ਦੇ
ਨਾਲ
ਅਸੀਂ
ਸਾਰੇ
ਮਿਲ
ਕੇ
ਸ਼ਾਮ
ਵੇਲੇ
ਇਕੱਠੇ
ਹੋ
ਲਿਫ਼ਾਫ਼ੇ
ਤੇ
ਬੋਰੀਆਂ
ਦੁਆਰਾ
ਬਣਾਏ
ਝੋਲੇ
ਚੁੱਕ
ਲੋਹੜੀ
ਮੰਗਣ
ਘਰ
ਘਰ
ਜਾਂਦੇ
ਸਨ
ਸੱਚ
ਜਾਣੋ
ਇਸ
ਮੰਗਣ
ਵਿਚ
ਰਤਾ
ਵੀ
ਸ਼ਰਮ
ਨਹੀਂ
ਆਉਂਦੀ
ਸੀ
ਤੇ
ਘਰ
ਦੇ
ਵੱਡੇ
ਵੀ
ਹੱਸਦਿਆਂ
ਹੱਸਦਿਆਂ
ਸਾਨੂੰ
ਲੋਹੜੀ
ਮੰਗਣ
ਭੇਜ
ਦਿੰਦੇ
ਸਨ।
ਸਾਨੂੰ
ਹਰ
ਘਰ
ਵਿਚੋਂ
ਦਾਣਿਆਂ
ਦੇ
ਨਾਲ
ਪਾਥੀਆਂ
ਜਾਂ
ਲੱਕੜਾਂ
ਵੀ
ਧੂਣੀ
ਲਈ
ਦੇ
ਦਿੱਤੀਆਂ
ਜਾਂਦੀਆਂ
ਸਨ।
ਜੋ
ਦਾਣੇ
ਇਕੱਠੇ
ਹੁੰਦੇ
ਉਨ੍ਹਾਂ
ਤੋਂ
ਮੂੰਗਫਲੀ
ਤੇ
ਰਿਉੜੀਆਂ
ਖ਼ਰੀਦਿਆਂ
ਜਾਂਦੀਆਂ।
ਜਿਸ
ਘਰ
ਮੁੰਡੇ
ਦਾ
ਜਨਮ
ਜਾਂ
ਨਵਾਂ
ਵਿਆਹ
ਹੋਇਆ
ਹੁੰਦਾ
ਉਹ
ਘਰ
ਦਾਣਿਆਂ
ਦੇ
ਨਾਲ
ਨਾਲ
ਰਿਉੜੀਆਂ
ਤੇ
ਮੂੰਗਫਲੀ
ਵੀ
ਦਿੰਦੇ।
ਸਕੂਲੋਂ
ਲੋਹੜੀ
ਤੇ
ਮਾਘੀ
ਦੀ
ਛੁੱਟੀ
ਹੁੰਦੀ।
ਸੋ
ਅਸੀਂ
ਸਾਰਾ
ਦਿਨ
ਗਲੀ
ਵਿਚ
ਸੁੰਦਰ
ਮੁੰਦਰੀ
ਏ
ਗਾਉਂਦੇ
ਆਪਣੀ
ਮਸਤੀ
ਵਿਚ
ਮਸਤ
ਹੋ
ਕੇ
ਮਾਂ
ਬੋਲੀ
ਪੰਜਾਬੀ
ਤੇ
ਸਭਿਆਚਾਰ
ਵਿਚ
ਇੱਕ-ਮਿੱਕ
ਹੋ
ਜਾਂਦੇ।
ਜਿਸ
ਘਰ
ਮੁੰਡਾ
ਹੁੰਦਾ
ਉਸ
ਘਰ
ਗੁੜ
ਦੀ
ਭਰਮਾਰ
ਹੁੰਦੀ
ਕਿਉਂਕਿ
ਪਿੰਡ
ਵਿਚ
ਭੇਲੀਆਂ
ਫਿਰਦੀਆਂ
ਸਨ।
ਇੱਕ
ਭੇਲੀ
ਦਰਵਾਜ਼ੇ
ਦੀ,ਇੱਕ
ਚੌਕੀਦਾਰ
ਦੀ,
ਇੱਕ
ਪਿੰਡ
ਦੀਆਂ
ਮੁਟਿਆਰਾਂ
ਦੀ
ਹੁੰਦੀ।
ਦਰਵਾਜ਼ੇ
ਵਾਲੇ
ਭੇਲੀ
ਦਾ
ਗੁੜ
ਸਰਪੰਚ
ਤੇ
ਪੰਚ
ਰਾਹੀਂ
ਗੁਰਦੁਆਰੇ
ਪਹੁੰਚਾਇਆ
ਜਾਂਦਾ।
ਬਾਕੀ
ਆਪਣੀ
ਆਪਣੀ
ਭੇਲੀ
ਆਪਣੇ
ਘਰ
ਲੈ
ਜਾਂਦੇ।
ਜਿਸ
ਘਰ
ਮੁੰਡਾ
ਹੋਇਆ
ਹੁੰਦਾ
ਉਸ
ਘਰ
ਵਿਆਹ
ਵਰਗਾ
ਮਾਹੌਲ
ਹੁੰਦਾ।
ਦੋ-ਦੋ
ਦਿਨ
ਪਹਿਲਾਂ
ਬਰਾਦਰੀ
ਦੀਆਂ
ਔਰਤਾਂ
ਉਸ
ਘਰ
ਗੁੜ
ਤੋਲਣ
ਲਈ
ਇਕੱਠਾ
ਹੁੰਦੀਆਂ।
ਸਾਰੇ
ਪਿੰਡ
ਵਿਚ
ਪਾਈਆ-ਪਾਈਆ
ਗੁੜ
ਫੇਰਿਆ
ਜਾਂਦਾ।
ਤੋਲਿਆ
ਗੁੜ
ਪਾਂਤਾਂ
ਵਿਚ
ਪਾ
ਮੁਟਿਆਰਾਂ
ਦੇ
ਸਿਰ
ਧਰ
Typing Editor Typed Word : Switch languages (Punjabi) from the taskbar. If you get any difficulty click here